Week 5/6/7/8: Stage en het harde werk leven is weer begonnen

Hallo Allemaal, 

Hoe is het daar in Nederland?

Ik heb het de afgelopen weken best wel druk gehad dus vandaar mijn verlate blog… Maar inmiddels zit ik alweer 2 maanden (!!) in Kaapstad en ik had deze tijd echt niet willen missen...!

Een paar weken geleden ben ik voor de eerste keer gaan surfen in Muizenberg! Wat een top uur heb ik gehad. Dit is zeker een van de leukste dingen die ik ooit heb gedaan. We hadden een hele leuke instructeur en na de 2e golf konden we al op het surfboard staan! Het staat zeker op de planning om dit vaker te gaan doen. Het voordeel van surfen in Muizenburg is dat daar enorm veel surfers zijn en dat het water daar een aangename temperatuur heeft. De Atlantische Oceaan is momenteel heel koud en we zitten niet echt in de buurt van de Indische Oceaan (deze is wel een stukje warmer), maar in Muizenberg was het water heerlijk, je had eigenlijk niet eens een wetsuit nodig.

Die maandag heb ik weer een drukke dag in het restaurant gehad. Ze zijn heel blij met me daar aangezien ik snel werk haha… de rest werkt hier echt op z’n elfendertigste en als er niks te doen is staat iedereen niks te doen, terwijl ik dan bijvoorbeeld servetten ofzo ga vouwen. Ik kan niet niks doen. Ik kreeg weer mijn eigen tafels dus dat komt allemaal wel goed!

De zomervakantie is helaas weer voorbij dus alle kinderen komen weer langzaamaan terug van de Eastern Cape. School start pas op woensdag voor de kinderen, maar veel kinderen beginnen volgende week pas met school omdat ze nog met hun familie in de Eastern Cape zijn.

Op dinsdagochtend (10/1) begon voor de staff de school al. Vrienden van Susan van de kerk kwamen langs om voor iedere stafmember te bidden. Dat is hier echt een ding. Echt iedereen gelooft hier in God en ze bidden echt voor alles heel de dag door… Na het bezoek van de mensen van de kerk heb ik een presentatie over mezelf gegeven en heb ik mijn idee verteld. Ze waren allemaal heel enthousiast over mijn Township Tales boek en willen graag samen met mij en de kinderen een mooi boek maken!

Op woensdag kwamen er weer veel kinderen terug naar iKhaya. En wat een verhalen hadden ze weer. Ze waren allemaal zo blij om hun leraren en hun vriendjes en vriendinnetjes van andere scholen weer te zien. Tijdens deze eerste schooldag hebben we allemaal gezamenlijke activiteiten gedaan en hebben we de nieuwe first graders aan iedereen voorgesteld.

Op donderdag heb ik eerst een township tour gehad. Dit was wederom weer heel indrukwekkend. Ik heb geprobeerd om zoveel mogelijk vast te leggen en heb er een korte video van gemaakt. Helaas duurt het heel lang voordat die is geladen en aangezien het internet hier niet zo goed is probeer ik deze zo snel mogelijk te posten.

Daarna ben ik samen met Phila (caretaker) naar Disa primary school gegaan, dit is één van de 3/4 basisscholen waar de kinderen van iKhaya vandaan komen. Deze school ligt onder aan de berg van het township. De meeste scholen hier willen niet dat de kinderen alleen naar huis toe gaan, daarom zijn er allemaal chauffeurs die hun met busjes op komen halen. Eenmaal aangekomen bij de school moesten alle chauffeurs op een rijtje gaan staan zodat de kinderen in een rij voor je konden gaan zitten. Ik was wederom impressed met hoe het allemaal graag hier. Alle leerlingen komen samen met hun leraren twee-aan-twee naar buiten toegelopen, daarna moeten ze allemaal hun leraar gedag zeggen en mogen ze op zoek gaan naar hun chauffeurs. Zodra ze de chauffeurs gevonden hebben moeten ze netjes met een rechte rug, tas voor zich, in kleermakerszit voor de chauffeur gaan zitten. Ze mogen niet praten. Als kinderen niet doen wat ze moeten doen, denk hierbij aan niet recht zitten, praten etc. Dan komt een van de leraren langs om ze te corrigeren. Alle leraren zijn op hun hoede. Om je een beetje een beeld van de leraren te geven denk dan aan juffrouw Bulstronk uit Mathilda. Zodra iedereen zit komt het schoolhoofd en die loopt letterlijk door een megafoon te schreeuwen naar de kinderen. Hij zegt dan iets en dan moeten alle kinderen tegelijkertijd het volgende zeggen:”Good afternoon principal (name), good afternoon teachers, good afternoon parents and good afternoon drivers” als een kind dit niet doet en een leraar heeft dit door dan krijgen ze straf of worden ze hardhandig gecorrigeerd. Echt te bizar voor woorden!

Ik snap dat je de kinderen hier misschien net iets anders moet behandelen dan de kinderen in Nederland of kinderen van een Internationale school maar toch. Verder snap ik ook heel goed dat je heel erg consequent moet zijn bij deze kinderen en je moet het lijntje heel kort houden wil je nog iets kunnen bereiken bij de kinderen hier. Alle kinderen hier hebben zo’n eigen wil en ze worden thuis ook niet echt gecorrigeerd en er wordt hun ook niet echt uitgelegd hoe je hoort te reageren en hoort te zijn.

Toen iedereen naar ikhaya was gebracht gingen de kinderen naar de klassen toe, sommige zijn dan al huiswerk met de vrijwilligers aan het maken. Rond 14:30 krijgen ze allemaal een warme maaltijd en dan zie je ze weer even genieten. Ik snap nu ook heel goed waarom dat de kinderen hier zo opleven. Zodra ze het terrein van iKhaya opkomen zijn ze niet meer te houden, ze zingen, ze dansen, ze vechten, ze spelen, ze doen van alles. Ze zijn nu eindelijk veilig en vrij!

Verder heb ik deze week (5) ook nog een ‘sollicitatiegesprek’ gehad bij een Nederlands gezin die voor een aantal maanden in Kaapstad zijn. Zij zochten een oppas voor één of meerdere dagen in de week. Ik ga nu vast 1x in de week op 2 van de 3 kinderen passen dus dat is toch ook weer leuk om erbij te hebben en om toch een beetje geld te verdienen hier.

Drie weken geleden heb ik een hele mooie hike van 6 uur gedaan. We zijn naar Devil’s Peak gegaan, dit is een berg die ligt naast de Tafelberg. Het was echt een hele steile tocht maar het uitzicht vanaf de top was geweldig! Je zag wederom heel de stad maar nu van een hele andere kant dan vanaf Lionshead. Devil’s Peak is ook veel hoger en ligt tegenover Lionshead. Vanaf de top kon je het stadion zien, V&A Waterfront, aan de andere kant van de berg kon je Muizenberg zien (waar ik heb gesurft). Ik kon hier wel uren blijven zitten en genieten van het uitzicht. Helaas moesten we na een tijdje weer naar beneden toe. Dit was wederom een erg steile route. Helaas zijn mijn enkels nog steeds niet helemaal goed hersteld en moet ik dus nog steeds heel erg goed opletten met al die rotsen en stenen op de weg. Helaas ben ik toch flink door m’n enkel gegaan en heb ik de rest van de route nogal krampachtig naar beneden moeten lopen… Mijn enkel is nu weer redelijk hersteld, maar het blijft toch echt oppassen.

Zondags zijn we met het ‘gezin’ naar een redelijk luxe restaurant geweest en hier hebben we lekker sushi gegeten als lunch. De zoon had een voucher gekregen van het werk gekregen dus dit was zeker een ideale manier om het uit te geven haha…

Toen was het weekend alweer voorbij en begon er weer een nieuwe stageweek (week 6).

Ik heb dagelijks veel meetings en gesprekken met de leraren en de rest van de staff. Het is best lastig om vanaf kantoor te werken aangezien de internetverbindingen in Zuid-Afrika echt verschrikkelijk zijn.. Als het te hard waait is de wifi weg… Heel irritant en frustrerend. Rond 14:00 komen de kinderen dus dan is het ook over met de rust en ben je constant met de kinderen bezig, wat natuurlijk ook heel leuk is!

De kinderen zijn soms zo moeilijk te peilen, de ene dag willen ze geen woord tegen je zeggen en doen ze ontzettend boos tegen je en de andere dag willen ze je alleen maar knuffelen enz. Dat contrast is heel groot hier… Dat is zeker nog heel erg wennen maar we komen er wel. Ik krijg al steeds meer het idee dat de kinderen mij echt gaan accepteren en dat ze ook echt naar mij toe willen komen als er iets is.

Ook de staff begint mij steeds meer te accepteren. Ze noemen me nu ook steeds Sisi (zusje) dus dat is een goed teken! Ze knuffelen me bij binnenkomst en praten voortaan steeds makkelijker tegen mij!

Verder heb ik ook nog een andere belangrijke taak gekregen binnen de organisatie. Er is nu een vrouw verantwoordelijk voor de volunteers die uit verschillende landen komen maar ze zijn eigenlijk niet zo blij met haar. Ik heb veel van mijn ideeën over het binnenhalen van volunteers gedeeld met Susan en ze was zo enthousiast dat ze mij eigenlijk een beetje aangesteld heeft als de nieuwe volunteer coördinator! Afgelopen week had Susan ook een wekelijkse meeting met de leraren en zonder dat Susan er iets over had gezegd stelden zij het eigenlijk voor dat ze mij eigenlijk liever zagen als volunteer coördinator. Super leuk natuurlijk dat ze me vertrouwen en dat ze me deze verantwoordelijkheid geven!!

Week 6 in Kaapstad is inmiddels alweer bijna over. Vrijdags mocht ik heel de dag op de Nederlandse kindjes gaan passen in Camps Bay (er zijn slechtere plekken om een dag door te brengen haha) en op zaterdag moest ik heel de dag in het restaurant gaan werken.

Afgelopen weken heb ik vooral veel op kantoor gezeten en huiswerk met de kinderen gemaakt. Het leuke leventje met allemaal leuke dingen doen is een beetje voorbij. Als ik thuis kom eten we en ga vrij snel daarna naar bed toe, deze dagen zijn echt heel vermoeiend maar wel onwijs leuk! Ik probeer vanaf nu alles voor deze blog weer een beetje bij te houden!

I’ll keep you updated!

Veel liefs en een dikke kus uit Kaapstad!

Xxxxxx

P.S. Hier is nog een klein filmpje van de eerste week na de zomervakantie! 

https://www.youtube.com/watch?v=7HVjChiJd_M