Week 9/10/11/12/13/14/15

Sorry, dat ik zo lang op me heb laten wachten, maar mijn weken hier zijn nu niet meer zo heel interessant om over te vertellen haha… het is nu vooral werken, werken en nog eens werken. Gelukkig maak ik ook veel leuke dingen mee op het werk. Een paar weken geleden op vrijdag kwam er een vrouw uit Duitsland (zij komt jaarlijks) en zij wil altijd iets doen met de kinderen van Grade 6 (laatste jaar dat je naar iKhaya toe kan). Dit keer gingen we de kinderen leren fietsen op de Promenade in Sea point. We gingen er met 13 kinderen in twee auto’s naar Sea Point toe, alleen die auto rit was al één groot feestje! Echt al die kinderen hier kunnen zingen en dansen dat zit echt in hun genen, dus je kunt je vast wel een beetje voorstellen hoe het er aan toe ging in de auto. Eenmaal aangekomen bij de fietsverhuur kreeg iedereen een fiets. Wonder boven wonder lukte het op 2 kinderen na iedereen om te fietsen, echt super goed!!  Daarna hebben we nog voor ieder kind een ijsje gekocht en zijn we weer terug naar ikhaya gegaan.

Helaas ben ik ook nog een paar dagen niet op kantoor geweest, aangezien ik al een paar dagen met een buikvirus op bed lag. Ook voor het eerst naar een Afrikaanse dokter geweest wat ook weer een hele ervaring was. Je kunt hier geen afspraak maken voor de dokter, je moet gewoon ernaartoe gaan en dan wachten totdat je aan de beurt bent. Toen ik eindelijk aan de beurt was moest ik in een behandelkamer wachten en de dokter zelf was bezig met iemand te hechten. Daarbij kwam er bloed op zijn kleren dus terwijl ik al in de behandelkamer zat te wachten ging hij even snel naar huis toe om andere kleren aan te trekken.. (ja ja, zoals ik al zei alles is mogelijk in Afrika…). Uiteindelijk heb ik antibiotica gekregen en ben ik terug naar huis toe gegaan en heb ik rust genomen.

Het is hier nu super warm, dus ziek zijn was niet echt top… In Januari is het hier warm en waait het hier heel erg, maar in Februari is het nog steeds heel warm, maar is er geen wind meer, dus je kun je vast wel inbeelden hoe warm het hier dan kan zijn…

Een paar weken geleden op donderdagavond hadden we een parent-meeting. Dit was heel erg leuk, omdat ik zo eindelijk de ouders van de kinderen zou ontmoeten. Heel veel kinderen werden hier heel verlegen door, maar ze vonden het ook wel weer leuk dat ik ze zag en dat ze wisten met wie ze hun huiswerk maken enz.

Verder krijgen de kinderen elke dag vijf Engelse woordjes waar ze een zin mee moeten maken. Deze week hadden ze het woordje ‘dead’. Ze vroegen aan mij wat dit precies betekende dus ik zei dat het betekende dat er iemand is overleden. Toen begonnen de kinderen zelf oh, so if someone is killed… ik zo ja dat ook… Toen kwamen alle verhalen van de kinderen hoeveel familieleden ze al hebben verloren door zelfmoord of door moord en ook hoe. Ik heb echt met open mond zitten luisteren naar deze kinderen.. Echt wat zij al hebben meegemaakt op zo’n jonge leeftijd is niet eens te bevatten…

Een paar weken geleden heb ik een Botanical cocktail workshop gehad in een afgelegen berggebied. Het was heel interessant om te zien hoeveel kruiden/ingrediënten je eigenlijk uit de natuur kunt halen om heerlijke cocktails te maken. We begonnen de dag met uitleg over de verschillende kruiden die je in Afrika kunt vinden en daarna hadden we uitleg over de verschillende soorten gin die er zijn en hoe dat ontstaan is. Vervolgens kregen we allemaal een mandje en een schaar en moesten we de berg op om onze eigen ingrediënten bij elkaar te gaan zoeken. Daarna mochten we zelf een cocktail maken met onze gevonden ingrediënten. Tussendoor kregen we echt super lekker en gezond eten (zie foto’s).

Om de dag af te sluiten ben ik nog naar de bioscoop gegaan en toen lekker uitgeteld m’n bedje in.

Op bijna elke zondagochtend zit ik om 7:30 uur op de mountainbike en fiets ik zo’n 30 km door de bergen. Heerlijk om dat te doen en je ziet zoveel mooie dingen, je raakt echt nooit uitgekeken op dit landschap hier.

Week 10

Deze week was er ook een hele grote brand op een berg in Hout Bay. Vanaf iKhaya konden we dit heel goed zien. Heel de lucht hing vol met roet en de rookwolk werd elke minuut groter en groter. Door de hitte en de droogte is alles heel erg brandbaar hier en omdat ze niet de juiste materialen hebben en geen goede wegen naar de toppen van de berg is het vaak heel erg moeilijk om het vuur uit te krijgen. Het was wel heel indrukwekkend om te zien dat ze met 3 helikopters water uit de zee haalden en daar dan mee probeerden te blussen.

Het is heeft letterlijk meer dan een week geduurd voordat de brand uit was en bijna heel de berg is nu grijs van de roet.

Week 11

Deze week heb ik het weer onwijs druk op mijn werk gehad, ik probeer om zoveel mogelijk betrokken te zijn bij de kinderen, dus vanaf deze week ga ik de kinderen ook elke dag ophalen van school! Dat vinden zij leuk en ik ook! Ik geniet echt elke seconde van de momenten dat ik samen met de kinderen ben. Ik weet zeker dat ik die het ergste ga missen! Zij zitten echt voor altijd in mijn hart!!

Deze week heb ik ook nog een keer in het restaurant gewerkt, omdat ze dringend mensen nodig hadden die een beetje doorwerkten haha. Ik vind het altijd leuk om een praatje te maken met mijn gasten en zo maak je veel connecties. Mensen vragen vaak aan mij waar ik vandaan kom, omdat ik helaas toch wel een beetje een accent in mijn engels heb haha… Zo ook een Italiaanse man met zijn moeder. We hebben een heel leuk gesprek gehad en hij vroeg waarom ik hier in Kaapstad was en toen vertelde ik hem dat ik hier stage liep in een township en hij en zijn moeder waren helemaal onder de indruk van mijn verhaal. Ze hadden er best wel respect voor dat ik dit doe en ze bewonderden dat echt. Hij is een fotograaf en vroeg of hij een keer langs mocht komen, dus deze week (week 12) hij en zijn moeder zijn 2x langsgekomen. Hierbij hebben we twee keer een township tour gedaan en heeft hij foto’s van het township en van de kinderen gemaakt en ze zijn echt geweldig! Hij wil mij misschien ook gaan helpen met mijn boek om het naast de tekeningen van de kinderen mooi te kunnen illustreren. Zo zie je maar, een beetje een vlotte babbel hebben en je ontmoet zo heel veel mensen waar je misschien nog wel ooit iets aan hebt.

Op zaterdag 4 maart werd er een zandkastelen festival georganiseerd op het stand in Hout Bay. Wij van iKhaya le Themba hadden 3 teams met verschillende leeftijden en het was de bedoeling dat we het mooiste zandkasteel zouden maken. Ik heb echt de ochtend van mijn leven gehad, ik voelde me echt letterlijk weer even een klein kindje! Het is belangrijk om samen te werken wil je iets moois neerzetten en dat is ons zeker goed gelukt. Ik werkte samen met de jongste groep kinderen en zij hadden echt honderden ideeën over hun zandkasteel, uiteindelijk hebben we een huis uit de eastern cape gemaakt. Naast het bouwen van zandkastelen konden de kinderen ook lekker dansen op de muziek en in de zee zwemmen! Wat hebben ze een lol gehad en wat heb ik er van genoten om een keer op een nog vrijere manier met de kinderen te zijn. Dit was heel belangrijk om op weer op een andere manier een band met de kinderen op te bouwen.

De rest van het weekend heb ik vooral uitgerust aangezien mijn dagen echt heel vermoeiend zijn! Die kinderen vreten echt enorm veel energie van je en ik ben blij dat ik in het weekend een dag heb dat ik gewoon even helemaal niks hoef te doen!

Week 12

Deze week begon weer lekker hectisch. Mijn dagen beginnen meestal met 2 of 3 afspraken die gepland zijn en uiteindelijk komen er daar zo’n 10 dingen bij. Het loopt nooit volgens plan en dat is soms wel frustrerend.

Verder ben ik nu ook druk met het plannen van de trip met papa en mama, want die komen eind deze maand eindelijk langs! Ik kan echt niet meer wachten om hun weer te knuffelen en om hun alles te laten zien wat ik hier doe en meemaak! Dan zien ze het niet alleen op foto’s, maar ook in real life!

Verder heb ik zoals ik volgens mij al een keer eerder heb gezegd ook nog een filmpje gemaakt van het township waar ik in werk. Dit kun je vinden door op de volgende link te klikken (http://youtu.be/fOlMZrse87I)

Week 13/14

Op Vrijdag 10 maart is de ergste nachtmerrie van de mensen uit het township waar ik werk werkelijkheid geworden, er is brand uitgebroken en niet zomaar een brand ruim 3000 families zijn hun huis kwijt, dit gaat over ruim 15.000 mensen die nu dakloos zijn, waaronder ook veel families van ikhaya.

We zijn op de zaterdag heel de dag bezig om mensen te helpen met overleven, letterlijk overleven... het is enorm heftig om te zien dat juist deze mensen die eigenlijk al niks hebben nu nog minder hebben...! Maar er voor ze zijn is op dit moment het belangrijkste!

Op zaterdag hebben we ook de school opengesteld voor de families van ikhaya om ze toch iets van een onderdak te kunnen bieden! Hopelijk blijft het hierbij en verdwijnen er niet nog meer huizen en families....

Ik heb zaterdag net na de brand in het rampgebied gestaan en heb nog nooit van mijn leven zoiets gezien. Ik vond het heel heftig om tussen al het puin en alle verdrietige mensen te staan. Je wilt ze zo graag helpen maar dat gaat zo moeilijk.

Op zondag 12 maart zou eigenlijk de Cape Argus zijn, maar die was afgelast door de harde wind, dus zijn we vanaf 8 uur ’s ochtends weer in het township geweest. Eerst heb ik geholpen met de families die in ikhaya verblijven en daarna ben ik eten uit gaan delen in de rij en heb ik slachtoffers geregistreerd voor een nieuw huis. Zie hieronder mijn statusupdate van facebook van die dag:

“Pff wat een dag weer.... wat ik hier allemaal meemaak is echt heel erg aangrijpend en intens! Ik ben vandaag heel de dag druk bezig geweest met het uitdelen van eten en mensen registreren.

Vandaag was een belangrijke dag voor al deze lieve mensen die hun huis en al hun spullen hebben verloren. Ze moesten zich vandaag laten registreren om zo een nieuw 'huis' (bouwpakket) te krijgen! Daarbij kregen ze ook een tas met toiletspullen en eten! Heel veel mensen stonden al vanaf gisteravond 6 uur in de rij, terwijl de community hal pas om 7 uur vanochtend openging...

Ikzelf ben rond 8 uur vanochtend teruggegaan naar het township en heb eerst eten gemaakt om uit te delen aan de mensen die in de rij stonden te wachten. Je kunt je niet voorstellen hoe lang die rij was! Duizenden mensen stonden in die rij... echt heel verdrietig om te zien..! Aan de andere kant ook weer heel mooi om te zien hoe de mensen reageren op het eten, gewoon omdat je laat zien dat je veel om ze geeft! Daarna heb ik vanaf 11 meegeholpen in de community hal om alle mensen te registreren, sommige mensen beginnen dan hun verhaal te vertellen en storten dan helemaal in, dit is echt aangrijpend en heftig.. er zijn op dit moment nog steeds mensen aan het wachten om zichzelf te registreren echt bizar hoeveel mensen er getroffen zijn...!

Verder is het echt niet normaal hoeveel mensen spullen doneren! Het is zo mooi om te zien hoe arm en rijk nu samenwerken!

Ik ben benieuwd wat de rest van de week ons gaat brengen...”

Op maandag ben ik weer naar het township gegaan omdat we ‘gewoon’ moesten werken. Dit ging natuurlijk niet echt, omdat de school één grote puinhoop is enz. We krijgen ontzettend veel spullen gedoneerd, eten, drinken, kleren, dekens en nog veel meer. We hebben de rest van de week elke dag brood gesmeerd om uit te delen aan de mensen op de ramp plek. Er komen veel trucks (zoals je altijd op televisie ziet) met mensen die eten uitdelen en je ziet het rode kruis op veel plekken.

Afgelopen donderdag was er een meeting op de ramp plek en die heb ik ook bijgewoond. Het was helaas in isiXhosa maar de leraren vertaalden de belangrijkste stukken. Het was een meeting met de City of Cape Town en de slachtoffers van het rampgebied. Het kwam er eigenlijk op neer dat de City of Cape Town wilde dat de getroffen mensen meteen stopten met het heropbouwen van hun huis aangezien ze nu ineens hebben bedacht om betere voorzieningen aan te leggen. Denk hierbij aan meer wegen zodat de brandweer er makkelijker bij kan (nu loopt er maar 1 weg door heel dat gebied, dit is waarschijnlijk ook de oorzaak van de grootte van het getroffen gebied.), en ze willen de huizen beter laten bouwen. De inwoners waren het hier natuurlijk niet mee eens, aangezien heel veel mensen inmiddels al klaar waren met het bouwen van hun huis. Daarbij sliepen nog steeds heel veel mensen in de buitenlucht tussen het puin omdat ze bang waren dat anders andere mensen hun plek in zouden pikken. De overheid heeft helemaal geen tenten vrijgegeven of sanitaire plekken voor de slachtoffers, dus veel van hun konden niet nog langer wachten op hulp, aangezien de City of Cape Town ook geen tijdsbestek gaf. Uiteindelijk heeft heel de community die man het township uitgevochten, dit was echt heel heftig om te zien. Daarbij heeft de City of Cape Town besloten dat ze de inwoners van het township niet meer zouden helpen, dat ze geen nieuwe watervoorzieningen en elektriciteitsvoorzieningen krijgen. Dus alle trucks en de bulldozers die het puin ruimden zijn vertrokken. Gelukkig zijn ze op vrijdag weer teruggekomen en heeft de City of Cape Town bij nader inzien toch bedacht dat ze het toch gaan doen binnen 2 weken en dat de huizen die er dan nog staan, weer platgegooid worden…. Dit gaat dus nog een hele grote oorlog worden in het township….

Ik heb dus de afgelopen week best wel heftige en intense dingen meegemaakt, maar ik ben onwijs blij dat ik deze mensen heb kunnen helpen waar kon. Het gaat zeker nog heel lang duren voordat alles weer is opgebouwd, maar gelukkig is het ‘normale leven’ voor veel mensen weer begonnen, ze zijn allemaal over de grootste shock heen en zijn nu vooral aan het plannen van hoe nu verder.

Ik heb zeker een hele nieuwe competentie voor school ontwikkeld hier de afgelopen week. Ik had het liever nooit mee willen maken, maar heb het nu toch ook een keer met eigen ogen gezien hoe het er tijdens een ramp periode aan toe gaat.

Ik zal proberen om snel weer een nieuwe blog te plaatsen!

Dikke kus uit Kaapstad!